Alweer ruim een half jaar geleden dat we onze vorige nieuwsbrief schreven en deelden. In die tussentijd is er natuurlijk veel gebeurd. Allereerst natuurlijk de beperkingen vanwege corona. Ondanks al die beperkingen, konden de gezinshuiskinderen gedurende die hele periode wel naar school. Dat was erg fijn, zo bleef er in ieder geval structuur in de dagen en was er voldoende toezicht en begeleiding bij het schoolwerk mogelijk. Daarbij hadden we ook nog een dame die examen VMBO mocht doen. Superspannend of zij het zou halen, dat vond ze zelf dan. Wij hebben die spanningen niet zo ervaren en waren vol vertrouwen. Nu weten we inmiddels dat ze is geslaagd. Zij gaat volgend jaar naar de grote stad, Groningen, om een studie aan het MBO te volgen. Een mooie stap en uitdaging!
De andere kinderen zijn allemaal bevorderd naar het volgende leerjaar. De een supermakkelijk, de ander met de hakken over de sloot. Onze Luuk heeft afscheid genomen van de basisschool, een bijzonder moment toch weer. Hij gaat na de zomer starten op TTO op het Gomarus in Groningen. Veel veranderingen. Ook mocht hij aanwezig zijn bij de afscheidsmusical van zijn oude basisschool. Wat vond hij dat geweldig leuk! Al met al mooie ontwikkelingen voor alle kinderen.
Inmiddels zijn we bijna aan het einde van de zomervakantie gekomen. We hebben als gezin een weekje vrij gehad en genoten van een ontspannende week met elkaar. Daarnaast zijn we nog twee weken op kampeervakantie geweest met het gezinshuis. We trekken heel wat bekijks op de camping met onze tentjes, partytent en onze, met kinderen, gevulde tafel.
Naast een stuk ontspanning, wat vakantie natuurlijk is, is het voor ons ook werken. Een nieuwe omgeving, andere slaapplaatsen, allemaal nieuwe mensen, met je wc rol naar het toilet, slechte wifi, etc., dat levert soms de nodige onzekerheden en spanningen op bij de kinderen. Over het algemeen kunnen we zeggen dat de vakantie goed is geweest. Of wij helemaal ontspannen en opgeladen zijn is maar de vraag.
We merken dat het afgelopen jaar best pittig is geweest. Er is weinig tijd geweest voor ons als partners en als gezin. De vrije weekenden gingen wel door, al was dat soms spannend, vanwege een mogelijke besmetting. Bezoeken die soms niet doorgingen, kinderen beperkter op school. Al met al bleef er weinig quality time over voor ons als partners. De tijd die er was ging vaker op aan onze gesprekken als collega’s in plaats van ons als partners. We merken dat het belangrijk is en blijft om echt tijd vrij te maken, in te plannen voor elkaar en ons gezin. En dat betekent dan soms ook dat we keuzes moeten maken, die niet altijd makkelijk of wenselijk zijn.
We zijn en blijven constant met elkaar en onze kinderen in gesprek. Hoe staan we er allemaal in, wat lukt wel en wat niet, welke behoeften en wensen zijn er en kunnen we daaraan tegemoet komen of hoe kunnen we daarmee omgaan. Veel processen die er spelen, naast alle processen die sowieso spelen in het leven in een gezinshuis. Soms is dat moeilijk, soms ook mooi. We zijn dankbaar voor ons gezin, blij met wat we in het gezinshuis doen en trots op de stappen die de gezinshuiskinderen laten zien.
Daarbij worden er ook twee keer per jaar onderzoeken uitgezet naar de beleving van zowel ons, onze kinderen als de gezinshuiskinderen. De resultaten hiervan zijn positief en ook onderwerp van gesprek onderling. Goed om zo van en met elkaar te leren en te groeien.
We zien uit naar de start van een nieuw schoolseizoen en hopen stiekem dat het leven weer een beetje ‘gewoon’ wordt. Dat iedereen fijn naar school kan, zijn/haar draai vindt in de nieuwe klas/opleiding en wijzelf, naast een cursus, wat tijd kunnen vrijmaken voor onszelf en elkaar.
Augustus 2021
Gezinshuis Lenthe